Bespiegelingen bij een uitzicht: Op zoek naar het beloofde eiland.

Nee, niet Europa, of Atlantis, maar Corsica. Vanuit Mortola (in Italië) kan ik het zien liggen, niet altijd. Soms moet ik vroeg op, soms zie ik het liggen tegen zonsondergang. Onscherp. De kou moet in de lucht zitten.  Ah, Corsica het beloofde eiland. Het eiland van de eeuwige jacht, maar ook een eiland waar om gevochten is, waar geweld begon en eindigde. Dat is misschien zo, maar het is ook een eiland waar velen een veilig heenkomen zochten. Ik zoek er naar vanaf enige afstand met een oude Iphone, twee maal zette ik er voet aan wal.
In het einde van de 19e eeuw  woonden er maximaal 276.000 mensen, rond 1950 het laagste aantal met 170.000. Een studie in 1990 wees uit dat 60% van de bevolking geboren was op het eiland. Er wonen nu ca. 20.000 buitenlanders op Corsica en dat is ca. 8% van de totale bevolking. Daaronder ca. 12.000 Marokkanen, 3.000 Italianen, 3.000 Portugezen en 2.000 Tunesiërs en de zogenaamde “pied noirs”. Nadat Algerije in 1962 onafhankelijk werd, werden ongeveer 800.000 Pieds-Noirs met de Franse nationaliteit geëvacueerd naar het vasteland van Frankrijk, terwijl ongeveer 200.000 in Algerije bleven. Velen vestigden zich in Corsica waar de Franse staat hen geconfiskeerde landbouwgrond toekende  Sinds 1975 komen er niet veel immigranten meer naar Corsica, maar het aantal Fransen van het vasteland, door de Corsicanen “pinzuti” genoemd, neemt toe. 
Ik kijk er naar vanaf ruime afstand. Ik vraag me af hoe het ook al weer was in het recente verleden. ik ga in mijn herinneringen terug naar school, ik zoek het op.  ‘Herinnering’ (mémoire) en ‘geschiedenis’ (histoire) zijn verschillende dingen. Geschiedenis is wat historici onderzoeken; herinnering is veel subjectiever, bedient zich van mythes en legenden zoekt naar indentiteit en rechtvaardigheid, zoals nakomelingen van slaven dat doen,  die publieke erkenning eisen voor het leed dat hun voorouders aangedaan werd. Zodra sprake is van een tweespalt in je herinnering (Napoleon was een groot veldheer versus Napoleon was een misdadiger) kan er een ‘herinneringsoorlog’ ontstaan, een gevecht om verheldering, om meer uitleg, om een andere waardering van het verleden…

Réflexions sur une vue: A la recherche de l’île promise.

Non, pas l’Europe, ni l’Atlantide, mais la Corse. Je peux le voir de Mortola (Italie), pas toujours. Parfois je dois me lever tôt, parfois je le vois au coucher du soleil. Flou. Le froid doit être dans l’air. Ah, la Corse l’île promise. L’île de la chasse éternelle, mais aussi une île qui a été disputée, où la violence a commencé et s’est terminée. C’est peut-être le cas, mais c’est aussi une île où beaucoup ont cherché un havre de paix. Je le cherche à distance avec un vieil Iphone, je l’ai mis les pieds deux fois.
A la fin du 19ème siècle, un maximum de 276 000 personnes y vivaient, vers 1950 le nombre le plus bas avec 170 000. Une étude réalisée en 1990 a révélé que 60% de la population était née sur l’île. Aujourd’hui, environ 20 000 étrangers vivent en Corse, soit environ 8% de la population totale. Cela comprend environ 12 000 Marocains, 3 000 Italiens, 3 000 Portugais et 2 000 Tunisiens et les soi-disant «pieds noirs». Après l’indépendance de l’Algérie en 1962, environ 800 000 Pieds-Noirs de nationalité française ont été évacués vers la France métropolitaine, tandis qu’environ 200 000 sont restés en Algérie. Beaucoup se sont installés en Corse où l’Etat français leur a accordé des terres agricoles confisquées Depuis 1975, peu d’immigrés sont venus en Corse, mais le nombre de Français du continent, appelés «pinzuti» par les Corses, est en augmentation.
Je le regarde de très loin. Je me demande comment c’était dans un passé récent. je retourne à l’école dans mes souvenirs, je cherche. ‘Mémoire’ et ‘histoire’  sont des choses différentes. L’histoire est ce que les historiens recherchent; la mémoire est beaucoup plus subjective, emploie des mythes et des légendes, recherche l’identité et la justice, tout comme les descendants d’esclaves, qui exigent une reconnaissance publique pour les souffrances infligées à leurs ancêtres. Dès qu’il y a une discorde dans votre mémoire (Napoléon était un grand général contre Napoléon était un criminel), une `guerre du souvenir’ peut survenir, un combat pour des éclaircissements, pour plus d’explications, pour une autre appréciation du passé…  (www.mortola.eu)